Οι γιορτές των Χριστουγέννων γι’ άλλους ανθρώπους είναι χαρά και γι άλλους μελαγχολία, νοσταλγία, μνήμες από γεγονότα που συνέβησαν τούτες τις ημέρες και τους έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα. Σε αντίθεση με τις γιορτές της Πρωτοχρονιάς που είναι πιο χαρούμενες. Ο συγγραφέας Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, προσκάλεσε 34 συγγραφείς για να αφήσουν τις μνήμες τους να ξεχυθούν στο χαρτί.

Στο προλογικό του σημείωμα ο Ιντζέμπελης κάνει μια αναδρομή στους συγγραφείς που έγραψαν Χριστουγεννιάτικα διηγήματα και έχουν συνδεθεί τα ονόματά τους με τα Χριστούγεννα. Όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, ο Φώτης Κόντογλου, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Στρατής Μυριβήλης, ο Δημοσθένης Βουτυράς και ο Στρατής Τσίρκας. Αλλά και στους ξένους συγγραφείς όπως ο Τσαρλς Ντίκενς, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ο Ε.Τ.Α. Χόφμαν, ο Άντον Τσέχοφ, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, αλλά και η Άγκαθα Κρίστι. Οι συγγραφείς που προσκλήθηκαν να συνθέσουν και να ξεδιπλώσουν τις μνήμες τους, κάνοντας μας συντροφιά στη θαλπωρή του σπιτιού μας, που μας συγκίνησαν με τις ιστορίες τους είναι οι εξής: Γιώργος Γκόζης, Βασίλης Γκουρογιάννης, Γεράσιμος Δενδρινός, Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Κατερίνα Καριζώνη, Νίκος Κατσαλίδας, Μαρία Κουγιουμτζή, Πασχάλης Λαμπαρδής, Κώστας Λογαράς, Στέφανος Μίλεσης, Πολύνα Γ. Μπανά, Γιάννης Δ. Μπάρτζης, Κωνσταντίνος Μπούρας, Τόλης Νικηφόρου, Σιδέρης Ντιούδης, Γιάννης Πανούσης, Γιάννης Πατσώνης, Βάλτερ Πούχνερ, Δήμητρα Π. Πυργελή, Έρη Ρίτσου, Λιάνα Σακελλίου, Λεύκη Σαραντινού, Ελένη Σαραντίτη, Μαρία Σκιαδαρέση, Θανάσης Σκρουμπέλος, Χρύσα Σπυροπούλου, Αλέξης Σταμάτης, Κώστας Στοφόρος, Ευαγγελία Τότσκα, Μάκης Τσίτας, Φίλιππος Φιλίππου, Άγγελος Χαριάτης. Άλλοι νεότεροι και άλλοι μεγαλύτεροι σε ηλικία μας ταξιδεύουν και μας θυμίζουν πως περνούσε ο κόσμος τούτες τις μέρες μέσα στη φτώχια, στην κατοχή, μας θυμίζουν τα ήθη και τα έθιμα της ιδιαίτερης πατρίδας τους, τη μοιρασιά και την αλληλεγγύη, το εμείς και όχι το εγώ που βιώνουμε σήμερα. Μνήμες που δεν θα ζήσουν οι νεότεροι αλλά είναι όμορφο να τις διαβάζουμε έστω ως παραμύθια. Μας ταξιδεύουν νοερά στην Ήπειρο, στην Ελευσίνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τον Πειραιά, την Αθήνα, τη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Σάμο, την Πελοπόννησο, αλλά και στη Βόρειο Ήπειρο, την Αίγυπτο, τη Ρουμανία και την Αυστρία.

Οι ιστορίες από τη θάλασσα καταλαμβάνουν αρκετό χώρο μέσα στις 192 σελίδες του. Τα καράβια, οι ναυτικοί που ταξιδεύουν στους ωκεανούς και νοσταλγούν την πατρίδα και τους δικούς τους. Η γλυκιά αναμονή των παιδιών να έχουν τον πατέρα τους στο σπίτι τα επόμενα Χριστούγεννα. Δεν λείπουν τα διηγήματα που γράφτηκαν για τους πρόσφυγες, τους άστεγους, τους ηλικιωμένους, την άνοια, τη φιλοζωία, τη μοναξιά παρά την καταναλωτική μανία που μας περικυκλώνει τούτες τις μέρες.

Όλοι αφήνουν το λογοτεχνικό τους άρωμα και την ευαισθησία τους. Άλλοι μπήκαν στη μηχανή του χρόνου και μας έδωσαν το απόσταγμα των αναμνήσεων των παιδικών τους χρόνων, άλλοι μας ταρακούνησαν δίνοντας εικόνες που ταλαιπωρούν τη σημερινή κοινωνία αλλά κι όπου υπάρχει άνθρωπος κι άλλοι έδωσαν μια πιο ανάλαφρη νότα τούτων των ημερών.

Όποιος το πιάσει στα χέρια του σίγουρα θα θέλει να το ξαναδιαβάσει και να ταξιδέψει μαζί τους πολλές φορές.